*Oleh: Jacqueline Salomi:)
Melalui Perjanjian Inggeris-Belanda pada tahun 1824, British telah berjaya menempatkan pengaruh dan kekuasaannya di negeri-negeri Melayu tanpa sebarang ancaman dan tindakan dari pihak Belanda. Hal ini menyebabkan British ingin mewujudkan satu pentadbiran yang lebih sistematik dan menjimatkan kos pentadbiran. Pada tahun 1826, Syarikat Hindia Timur Inggeris (SHTI) telah bertindak menyatukan ketiga-tiga buah negeri iaitu Pulau Pinang, Melaka dan Singapura dibawah satu pentadbiran yang dikenali sebagai Negeri-negeri Selat (NNS). NNS ditadbir dibawah sebuah kerajaan pusat yang berpangkalan di Calcutta, India.
Desakan yang kuat daripada para pedagang dan saudagar British menyebabkan kempen untuk memisahkan NNS dari pentadbiran India semakin jelas pada tahun 1860-an. Kemajuan NNS merupakan faktor terpenting memperkukuhkan tuntutan mereka supaya NNS dijadikan Tanah Jajahan Mohkota Britain. Akhirnya, pada 1 April 1867, NNS dengan rasminya dipindahkan dari Calcutta, India ke Pejabat Tanah Jajahan di London. Perkembangan tersebut juga mengubah status NNS menjadi Tanah Jajahan British. Sebuah Majlis Perundangan ditubuhkan untuk mengubal dan meluluskan undang-undang berkenaan NNS. Harry Ord telah dilantik sebagai gabenor yang mengetuai pentadbiran NNS.
L. A. Mills. 1966. British Malaya 1824-1967. Kuala Lumpur: Oxford University Press.
Abdul Rahman Ismail. 2005. Malaysia: Sejarah Kenegaraan dan Politik. Kuala Lumpur: Dewan Pustaka dan Pustaka.